Cynkowanie ogniowe wg DIN EN ISO 10684 (najczęściej spotykane oznaczenia - tZn, HDG, FVZ)

  • grubość powłoki powyżej 40 µm
  • kolor powłoki - jasno szary

Cynkowanie ogniowe (zanurzeniowe) jest szeroko stosowaną metodą zabezpieczania konstrukcji stalowych przed korozją.
Jest to proces składający się z kilku technologicznie zaawansowanych etapów pośrednich takich jak odtłuszczanie, trawienie, topnikowanie.   W ich wyniku uzyskuje się czystą powierzchnię gotową do zanurzenia w kąpieli cynkowej, a jako produkt końcowy - ochronną powłokę o wielowarstwowej strukturze.

Najbardziej zewnętrzna warstwa (tzw. warstwa Gamma) to związki Fe i Zn, w którym żelazo stanowi 25%. Grubość tej warstewki to około 1 µm. Pod nią znajduje się warstwa Delta, w której zawartość żelaza nie przekracza 10%. Kolejną warstwą jest Zeta, w której udział żelaza jest najniższy. Bezpośrednio przy powierzchni stali występuje warstwa prawie czystego cynku.
Z reguły procesowi temu poddaje się elementy konstrukcyjne wykonane ze stali - zwłaszcza z węglowych i niskostopowych materiałów na bazie żelaza (stal, staliwo, żeliwo szare, z mosiądzu i miedzi).
W przypadku stali o wysokiej zawartości węgla (materiały z grupy żeliw) konieczne jest zastosowanie zmodyfikowanego podejścia metodycznego. Podobne wymagania dotyczą stosowania specjalnych parametrów obróbki obejmującej trawienie wysokowytrzymałych śrub oraz drobnoziarnistych stali konstrukcyjnych, zgodnie z zaleceniami normy DIN 17102.

Stal o zawartości krzemu poniżej 0,03%i/lub w przedziale od 0,15% do 0,25% stanowi optymalny materiał do cynkowania metodą zanurzeniową.

Nie zaleca się cynkowania konstrukcji stalowych, w których zawartość Si wynosi od 0,03% do 0,12%  i powyżej 0,3%  z uwagi na gwałtowność reakcji żelazo – krzem.
Następstwem wynikającym z obróbki elementów o takich parametrach jest przekroczenie normy i utrata właściwości powłoki cynkowej. W skrajnych przypadkach powłoka cynkowa może zawierać znaczne domieszki żelaza i cynku. Warstwa cynku jest matowo-szara, chropowata, nierównomierna, bardzo krucha i wrażliwa na ścieranie, silne odkształcenia i uderzenia. Jest to zjawisko zwane inaczej efektem Sandelina - zmniejszona przyczepność grubych powłok do stali.
Minimalną grubość powłoki cynkowej wylicza się w oparciu o następujące dane:

  • grubość cynkowanej stali,
  • czas przebywania wsadu w kąpieli cynkowej,
  • zawartość krzemu i fosforu w cynkowanym materiale;


Prawidłowo wykonana powłoka cynkowa wytrzymuje od 10 do 100 lat w zależności od warunków atmosferycznych gdzie zostały zastosowane, grubości,  erozji mechanicznej.
Więcej informacji na www.elementyzlaczne24.pl