Kategorie korozyjności atmosfery i przykłady typowych środowisk
 

Cynk - to pierwiastek chemiczny będący najtrwalszym zabezpieczeniem antykorozyjnym. Jako mikroelement jest niezbędny dla organizmów żywych, odgrywa ważną rolę w przemianie materii człowieka i zwierząt. Cynk znajdziemy również w wielu tworzywach sztucznych i w lekach. Wśród licznych zastosowań cynku na pierwsze miejsce wysuwa się ochrona stali przed korozją metodą cynkowania ogniowego.
Cynkowanie ogniowe to metoda zanurzeniowa (zgodnie z PN-EN ISO 1461). Oznacza to, że wszystkie procesy przez które przechodzi cynkowany materiał odbywa się poprzez zanurzenie elementów konstrukcji w wannach, które zawierają kąpiele o odpowiednim składzie chemicznym. Dzięki takiej technologii każda szczelina jest odpowiednio oczyszczona i zabezpieczona przed korozją.Końcowym etapem procesu cynkowania jest nałożenie powłoki cynkowej na czyste elementy stalowe, które zanurza się w roztopionym cynku, w temperaturze ok. 450°C by doprowadzić do szybkiej reakcji  między żelazem a cynkiem, która prowadzi do po powstania na powierzchni stali powłoki cynkowej - powłoki antykorozyjnej wytrzymałe na uszkodzenia mechaniczne, ścieranie, erozję, udary. Jej budowa i właściwości zależą od grubości, konstrukcji, a także od składu chemicznego samej stali, którą poddawaliśmy cynkowaniu.
W procesie cynkowania ogniowego otrzymuje się powłoki o grubości średnio od 45 do 150 mikrometrów. Średnia trwałość powłoki cynkowej wynosi 30-50 lat. Trwałość oznacza czas istnienia powłoki cynkowej w ilości wystarczającej do ochrony stali przed korozją.cW miarę upływu czasu występuje utlenianie powłoki, powodujące zanik kolejnych warstw cynku. Okres trwałości powłoki cynkowej zależy od obciążenia korozyjnego środowiska, w którym konstrukcja jest eksploatowana, a także od grubości powłoki. Grubość powłoki cynkowej (zgodnie z PN-EN ISO 1461) mierzy się w mikrometrach (µm), za pomocą specjalnych urządzeń (np. ultrametrów) lub podaje się masę powłoki cynkowej w g/m2.

Skuteczność zabezpieczenia stali przed korozją w procesie cynkowania ogniowego, zależy przede wszystkim od struktury oraz grubości powłoki cynkowej.


Grubość powłoki cynkowej jest uzależniona od poniższych czynników:
- grubości stali,
- składu chemicznego stali,
- temperatury kąpieli cynkowej,
- czasu w czasie którego element przetrzymywany jest w kąpieli cynkowej,
- chropowatości powierzchni.

 

Tablica 1 — Kategorie korozyjności atmosfery i przykłady typowych środowisk

 

 

Kategoria korozyjności

 

 

Ubytek masy na jednostkę powierzchni/ubytek grubości (po pierwszym roku eksploatacji)

Przykłady środowisk typowych dla klimatu umiarkowanego (tylko informacyjnie)

Stal niskowęglowa

Cynk

 

 

Na zewnątrz

 

 

 

Wewnątrz

 

Ubytek masy

g/m²

Ubytek grubości

μm

Ubytek masy

g/m²

Ubytek grubości

μm

C1

bardzo mała

 

≤ 10

≤ 1,3

≤ 0,7

≤ 0,1

________

Ogrzewane budynki z czystą atmosferą, np. biura, sklepy, szkoły, hotele.

C2

mała

> 10 do 200

> 1,3 do 25

> 0,7 do 5

> 0,1 do 0,7

Atmosfery w małym stopniu zanieczyszczone. Głównie tereny wiejskie.

Budynki nieogrzewane, w których może mieć miejsce kondensacja, np. magazyny, hale sportowe.

C3

średnia

> 200 do 400

> 25 do 50

> 5 do 15

> 0,7 do 2,1

Atmosfery miejskie i przemysłowe, średnie zanieczyszczenie tlenkiem siarki (IV). Obszary przybrzeżne o małym zasoleniu.

Pomieszczenie produkcyjne o dużej wilgotności i pewnym zanieczyszczeniu powietrza, np. zakłady spożywcze, pralnie, browary, mleczarnie.

C4

duża

> 400 do 650

> 50 do 80

> 15 do 30

> 2,1 do 4,2

Obszary przemysłowe i obszary przybrzeżne o średnim zasoleniu.

Zakłady chemiczne, pływalnie, stocznie remontowe statków i łodzi.

C5-I

bardzo duża (przemysłowa)

> 650 od 1500

> 80 do 200

> 30 do 60

> 4,2 do 8,4

Obszary przemysłowe o dużej wilgotności i agresywnej atmosferze.

Budowle lub obszary z prawie ciągłą kondensacją i dużym zanieczyszczeniem.

C5-M

bardzo duża

(morska)

> 650 do 1500

> 80 do 200

> 30 do 60

> 4,2 do 8,4

Obszary przybrzeżne i oddalone od brzegu w głąb morza o dużym zasoleniu.

Budowle lub obszary  z prawie ciągłą kondensacją i dużym zanieczyszczeniem.

UWAGI

1 Ubytki masy zastosowane do określenia kategorii korozyjności są identyczne z podanymi w ISO 9223.

2 Na obszarach przybrzeżnych w strefach gorących i wilgotnych, ubytek masy lub grubości może przewyższać limity kategorii C5-M. W przypadku doboru ochronnych systemów malarskich dla konstrukcji na tych obszarach, powinny być przedsięwzięte z tego powodu szczególne środki ostrożności.

 

Określenie grubości powłok w zależności od grubości materiału, z którego wykonane zostały elementy przeznaczone do cynkowania
(zgodnie z PN-EN ISO 1461)

Grubość stali (t) (mm)

Miejscowa grubość powłoki (mikrony)

Średnia grubość powłoki

Stal t ≥ 6

Stal 70

Stal 85

3 ≤ t ≤ 6

55

70

1,5 ≤ t ≤ 3

45

55

Stal t < 1,5

Stal 35

Stal 45

t ≥ 6

70

80

t < 6

60

70

 

Określenie grubości powłoki na stalowych elementach gwintowanych, które zostały ocynkowane w procesie cynkowania ogniowego z odwirowaniem   (zgodnie z PN-EN ISO 1461)

 Średnica (d) (mm) 

  Minimalna miejscowa grubość powłoki (mikrony)  

  Minimalna średnia grubość powłoki (mikrony)  

Średnica
d ≥ 20

45

55

Średnica
6 ≤ d < 20

35

45

Średnica
d < 6

20

25

 

Źródła:

1. Normy: PN-EN ISO 1461, ISO 9223, PN-EN ISO 1461